تزویج ولائی صغیر از ابعاد مختلف، قابل تحقیق و بررسی است. یکی از این ابعاد، بحث از لزوم یا جواز چنین تزویجی است؛ به این معنا که آیا تزویج پسر یا دختر نابالغی که توسط اولیاء شرعی واجد شرائط و با مراعات مصالح، صورت گرفته، لازم و غیر قابل فسخ است یا این که قابلیت فسخ دارد و صغیر یا صغیره تحت ولایت، می‌تواند پس از رسیدن به سن بلوغ و رشد، اعمال خیار نموده و با اعلام عدم رضایت، اصل نکاح را ابطال نماید؟ در این زمینه اختلاف نظر قابل توجهی بین فقها وجود دارد؛ منشأ اختلاف فقهای امامیه تنافی بین روایات ناظر به این مسئله است و منشأ اختلاف بین دو مذهب امامیه و حنفیه نیز اختلافات مبنایی در باب روش استنباط است. در این پژوهش تطبیقی که از نظر ابزار، کتابخانه‌ای و از نظر روش، توصیفی تحلیلی و از نظر هدف، کاربردی است، ضمن تبیین راه کارهای فقها برای حل تنافی بین روایات ناظر به مسئله و مقایسه دیدگاه فقه امامیه و حنفیه از جهت منابع، ادله و شیوه استنباط، راه‌حل ارائه شده توسط علامه حلی مورد تأیید و تقویت قرار گرفته است. همچنین غنای فقه امامیه نسبت به فقه حنفیه از جهت اتقان ادله و روش استنباط به اثبات رسیده است.
)