باتوجه به ضعف و ناتوانی صغار و نیاز همه جانبه آنها به سرپرستی، ولیقهری باقلمروگستردهای منظور شدهاست، به گونهای که کلیه امور مربوط به صغار از قبیل: دارایی، نگهداری، تربیت و آموزش را تحت نظارت و حمایت قرارمیدهد . ازاین رو ولایتقهری را شامل امورمالی و غیرمالی و شئون مربوط به نفس مولیعلیه دانستهاند . باید توجه داشت که این اقتدار قانونی ولی چندان مطلق و تابع خواست و اراده او نیست و حدومرز آن را مصلحت مقرر میکند . لذا در این پژوهش ضمن پرداختن به اهمیت مصلحت در امورات طفل به بررسی دیدگاههای اختلافی فقها در مورد اقدامات بدون رعایت مصلحت ولی طفل و مسئولیت مدنی عدم رعایت مصالح امورات طفل درفقه و قانون پرداخته است.