جایگاه اذن ولی امر در قتل مهدور الدم، از دیدگاه فقه امامیه و حنفیه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار جامعه المصطفی العالمیه

2 دکتری مجتمع آموزش عالی فقه جامعة المصطفی العالمیه

چکیده

بر اساس مبنای فقهی، ولی امر در رأس حکومت اسلامی، قرار دارد و دارای وظایف مهم از جمله اجرای حدود و تعزیرات است. دیگران فقط با اذن او می‌توانند حدود شرعی را اجرا کنند، هرچند در بعضی موارد محدود، نیاز به اذن ولی امر نیست. یکی از مواردی که بحث اذن ولی امر مطرح می‌شود قتل مهدور الدم است. اذن به معنای رخصت دادن به دیگری در انجام امری قبل از وقوع عمل است. در فقه به کسانی که شرعاً مستحق قتل هستند «مهدور الدم» می‌گویند. در مقابل آن، «محقون الدم» است که خون او احترام دارد. اصل اولیه محترم بودن جان، مال و حیثیت مسلمانان و کسانی است که به سبب عهد و پیمان تحت حمایت دولت اسلامی قرار دارند یا با مسلمانان معاهده صلح امضا کرده‌اند. در خصوص مهدور الدم بودن، دو دیدگاه وجود دارد: عده‌ای معتقدند هر کس مرتکب عملی شود که شرعاً مستوجب مرگ است مصداق مهدور الدم مطلق است و در این صورت، هر کس حق کشتن او را دارد. برخی دیگر به مهدور الدم نسبی اعتقاد دارند و معتقدند افراد مذکور فقط در برابر حاکم مهدور الدم هستند و افراد عادی حق کشتن آن‌ها را ندارند، موضوع اساسی این است که طبق مبانی نسبی بودن مهدور الدم، چنانچه کسی بدون اذن ولی امر، مهدور الدم نسبی را بکشد، حکمش چیست؟ در این مورد چون قتل مهدور الدم مباح است، قاتل مهدور الدم قصاص نمی‌شود، زیرا در قبال قتل مهدور الدم قصاص وجود ندارد، بلکه مستحق مجازات تعزیر خواهد بود. در این پژوهش دیدگاه فقیهان امامیه و حنفیه مرکز توجه بوده است.

کلیدواژه‌ها