عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان، گروه معارف، ایران، سیرجان
چکیده
دین اسلام ضمن مذمت و نهی شدید غیبت، آن را عنصر مخرب در روابط اجتماعی می‌داند. موضوع غیبت، ذکر و یادآوری عیوب است. البته ذکر عیوب به نحو مطلق، غیبت محسوب نمی‌شود؛ چرا که استثنائاتی چوننصح مستشیر بر آن وارد شده است. نصح مستشیر، نصیحت طلب کننده مشورت می‌باشد. نسبت بین غیبت و نصیحت، عموم و خصوص من وجه بوده که غیبت در مصادیق نصیحت و مشورت خواهی جایز است. این نوشتار، پرداختی سه‌گانه از معانی لغوی نصح، مستشیر، غیبت و توصیفی از پدیده ضد اخلاقی غیبت خواهد بود، همچنین مصادیق نصح مستشیر، ادله آن و واکاوی مساله فوق را از دیدگاه فقها مد نظر دارد.
)