از حساس‌ترین و مهم‌ترین مراحل زندگی انسان، بلوغ است. برای بلوغ در مذهب‌های مختلف اسلامی، علامت‌های متعددی همچون احتلام، حیض، بارداری، روییدن موی درشت بر شرمگاه، بدبو شدن زیر بغل و رسیدن به سن معین، ذکر شده است. نوشتار حاضر با اتخاذ از شیوه توصیفی _ تحلیلی و در پژوهشی مسئله‌محور، به بررسی سن بلوغ در شریعت اسلامی و سن قانونی در قانون مدنی ایران پرداخته و با تحلیل مسائل فراروی آن، به این نتیجه رسیده است که سن بلوغ در شریعت اسلام، محل اختلاف آرای فقهاست. قول مشهور شیعه در بلوغ سنی پسران، پانزده سال، در دختران نُه سال قمری است و فقهای اهل‌سنت نیز چهار قول در این خصوص ابراز کرده‌اند. سن مورد قبول برای احراز بلوغ در قانون مدنی ایران نیز به تبعیت از فقه شیعه، نُه سال تمام قمری برای دختر، و پانزده سال قمری برای پسر دانسته شده است.
در قانون مدنی ایران نیز سن بلوغ شرعی، معیار قرار داده شده است؛ اما با این تفاوت که در مسائل مالی و کیفری، سن بلوغ را کافی ندانسته و احراز رشد شخص برای حکم به صحت اعمال حقوقی و تصرفات مالی وی، ضروری است، بدون آن‌که سن خاصی به عنوان اماره قانونی رشد، تعیین و تصریح شده باشد. عمل نظام حقوقی ایران، سن هجده سال را سن رشد پذیرفته است و افرادی را که به سن هجده سال تمام شمسی رسیده‌اند، رشید فرض کرده و اعمال حقوقی ایشان را صحیح برشمرده است.
)