یکی از مباحث مطرح در اصول فقه که همزاد با دانش اصول فقه است، مسئلۀ جواز یا عدم جواز «استعمال لفظ در بیش از یک معنا» است. مباحث دربارۀ این موضوع نزد فقها و اصولیان همواره در محدوده یک بحث نظری باقی‌مانده و طرف‌داران و مخالفان این بحث هرگز به ثمرۀ آن در فقه یا استنباط احکام از قرآن مجید نپرداخته‌اند. در مقالۀ حاضر نویسنده نمونه‌هایی از آیات قرآن مجید را تحت عنوان استعمال لفظ در بیش از یک معنا تبیین کرده و ثمرۀ این مسئله را در فقه قرآن نشان داده است. در بخشی از نمونه‌ها موافقان و مخالفان استعمال لفظ در بیش از یک معنا، هر دو یا چند معنای آیه را پذیرفته‌اند و نزاع آنان صرفاً بر سر اصطلاح استعمال لفظ در بیش از یک معناست، اما در بخشی از نمونه‌ها اختلاف آنان جدی به نظر می‌رسد.
محمود طیب‌حسینی, سید و کوهی بشیر, سجاد . (1392). آثار فقهی نظریۀ جواز استعمال لفظ در بیش از یک معنا در قرآن مجید. مطالعات فقه امامیه, 92(1), 35-60.
MLA
محمود طیب‌حسینی, سید , و کوهی بشیر, سجاد . "آثار فقهی نظریۀ جواز استعمال لفظ در بیش از یک معنا در قرآن مجید", مطالعات فقه امامیه, 92, 1, 1392, 35-60.
HARVARD
محمود طیب‌حسینی, سید, کوهی بشیر, سجاد. (1392). 'آثار فقهی نظریۀ جواز استعمال لفظ در بیش از یک معنا در قرآن مجید', مطالعات فقه امامیه, 92(1), pp. 35-60.
CHICAGO
سید محمود طیب‌حسینی و سجاد کوهی بشیر, "آثار فقهی نظریۀ جواز استعمال لفظ در بیش از یک معنا در قرآن مجید," مطالعات فقه امامیه, 92 1 (1392): 35-60,
VANCOUVER
محمود طیب‌حسینی, سید, کوهی بشیر, سجاد. آثار فقهی نظریۀ جواز استعمال لفظ در بیش از یک معنا در قرآن مجید. مطالعات فقه امامیه, 1392; 92(1): 35-60.
)