اسوه و مقتدا قرار دادن معصومین^ و تاسی از آنان در اعمال و رفتار بر امّت اسلامی لازم است. در پاسخ به این پرسش که حکم تأسی به امام حسین× در حرکت شهادت‌طلبانه، در برابر حاکم جائری مانند یزید چیست، دیدگاه فقیهان شیعی به سه دسته تقسیم می‌شود: حرمت تأسی؛ جواز تأسی و لزوم تأسی.
دیدگاه لزوم تأسی، در کلمات، نامه‌ها و خطابه‌های امام× تقویت شده، به این معنا، اقدام امام کاملاً شرعی و سیاسی بوده و حضرت از لحاظ شرع، خود را مکلف به آن می‌دانست و هدف نهایی قیام، انجام وظیفه امربه‌معروف و نهی از منکر، بیداری امت اسلامی و تلاش برای تشکیل حکومت اسلامی بوده و قیام امام× یک حجت شرعی و الگوی فقهی و عملی برای همه دوره‌هاست. امام حسین× در هرحال خود را پیروز می‌دانست؛ چراکه ملاک پیروزی، انجام تکلیف، بیداری امت اسلامی، مبارزه با ظلم و تلاش برای برپایی حکومت عدل بود؛ لذا تأسی امت اسلامی به قیام امام حسین× با شرایطی که حضرت برای امت اسلامی ترسیم می‌کند، لازم است.
)